» WZORZEC RASY

DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 08/10/2012

KRAJ POCHODZENIA: Niemcy.
UŻYTKOWOŚĆ: Pies do towarzystwa i stróżujący.
KLASYFIKACJA FCI: Grupa 2: Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła.
                                Sekcja 2.1: Molosy typu mastifa. Bes prób pracy.


KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:

Za przodków dzisiejszych dogów niemieckich uznaje sie dawne “Bullenbeisery” (rodzaj buldoga) i psy gończe na grubą zwierzynę (“Hatz- und Saurueden”) – te ostatnie były czymś pomiędzy ciężkimi mastifami a lekkimi, szybkimi chartami. Określenie „Dogge” oznaczało pierwotnie dużego, silnego psa, nie określając jego rasy. Z czasem pojawiły się nazwy takie, jak Ulmer Dogge, English Dogge, Great Dane, Hatzrüde (pies myśliwski), Saupacker (dzikarz) oraz Grosse Dogge, które odnosiły się do psów określonej wielkości i umaszczenia. W roku 1878 powołano w Berlinie siedmioosobowy komitet, w skład którego weszli sędziowie i hodowcy, w którym przewodniczył dr Bodinus. Zadaniem tego komitetu było sklasyfikowanie tych rozmaitych odmian psów w jednej kategorii “dogów niemieckich”. Tak rozpoczęła się hodowla nowej niemieckiej rasy. W roku 1880, przy okazji wystawy psów w Berlinie, przyjęto pierwszy wzorzec rasy, wielokrotnie później zmieniany, a w roku 1888 powstał klub Deutsche Doggen Club 1888 e.V. Obecny wzorzec dostosowany jest do wymogów FCI.

WRAŻENIE OGÓLNE:

Szlachetny wygląd doga niemieckiego jest skutkiem połączenia potężnej, silnej i harmonijnej sylwetki z elegancją, dumą i potęgą. Wielkość, połączona ze szlachetnością, harmonijną budową, proporcjonalną sylwetką i pełną wyrazu głową powodują, że dog niemiecki przykuwa uwagę, jak najwyższej klasy rzeźba. To prawdziwy Apollo wśród wszystkich psów.

WAŻNE PROPORCJE:

Sylwetka prawie kwadratowa; dotyczy to zwłaszcza samców. Suki mogą być trochę dłuższe.

ZACHOWANIE / TEMPERAMENT:

Przyjacielski, kochający swych właścicieli i oddany im. Wobec obcych może wykazywać rezerwę. Celem hodowli jest pies pewny siebie, nieustraszony, łatwy do ułożenia, łagodny i rodzinny, o wysokiej odporności na prowokacje i pozbawiony agresji.

GŁOWA:

W harmonii z wyglądem ogólnym. Długa, wąska, wyrazista i wyróżniająca tego psa. Nigdy klinowata. Pięknie wyrzeźbiona, zwłaszcza pod oczami. Odległość od czubka nosa do stopu i od stopu do końca słabo wyrażonego guza potylicznego możliwie jednakowa. Linie profilu zdecydowanie równolegle. Oglądana z przodu głowa ma wyglądać na wąską z jak najszerszym grzbietem nosa.

  • Mózgoczaszka:
  • Czaszka: Łuki brwiowe wyraźne, ale nie wystające.
    Stop: Wyraźny.

  • Trzewioczaszka:
  • Nos: Duży, raczej szeroki niż okrągły, o dużych nozdrzach. Czarny, tylko u psów maści arlekin (biało-czarnych), u których czarny jest pożądany, ale dopuszczalny jest też plamisty (czarny z różowym) lub cielisty. U psów błękitnych nos ma barwę antracytu (rozjaśniona czerń).

    Kufa:Głęboka i jak najbardziej prostokątna w liniach. Grzbiet nosa nie może być ani wypukły ani wklęsły, ani orli.

    Wargi: Kąciki warg wyraźnie zarysowane, nie są ani suche ani nadmiernie obwisłe lub zwinięte, wargi ciemno pigmentowane, tylko u arlekinów tolerowane częściowo niepigmentowane lub cieliste. Uzębienie: Szczęki mocne i szerokie, uzębienie mocne, zdrowe, kompletne (42 zęby zgodnie ze wzorem zębowym), zgryz nożycowy. Jakiekolwiek odchylenia od nożycowego zgryzu i kompletu uzębienia z wyjątkiem P1 w żuchwie wysoce niepożądane.

    Policzki: Lekko zaznaczone i niewystające.

    Oczy: Średniej wielkości, o żywym, przyjaznym i inteligentnym wyrazie. Jak najciemniejsze, kształtu migdała, o dobrze przylegających powiekach. Nie są osadzone zbyt szeroko ani szparkowate. U psów błękitnych tolerowane są oczy nieco jaśniejsze, natomiast u arlekinów – jasne lub różnobarwne.

    Uszy: Naturalnie wiszące, wysoko osadzone, ale nie wznoszone powyżej głowy ani nisko wiszące. średniej wielkości, przednimi krawędziami przylegające do policzków, nie mogą ani ciężko wisieć ani odstawać od głowy.

    SZYJA:

    Długa, sucha, dobrze umięśniona, ładnie osadzona, zwężająca się ku głowie, łukowato wysklepiona. Noszona wysoko i trochę do przodu. Nieprawidłowa jest szyja jelenia. Luźna skóra lub podgardle wysoce niepożądane.

    TUŁÓW:

    Kłąb: Stanowi najwyższy punkt mocnego tułowia; tworzą go szczyty łopatek, wystające ponad wyrostki kolczyste kręgosłupa.

    Grzbiet: Krótki i mocny, niemal prostą linią łagodnie opadający ku tyłowi. Nie może być długi ani wznosić się w kierunku zadu.

    Lędźwie: Lekko wysklepione, szerokie, mocno umięśnione.

    Zad: Szeroki, dobrze umięśniony, lekko opadający od guzów biodrowych ku nasadzie ogona i przechodzący w nią niezauważalnie. Nie może być ani poziomy ani mocno ścięty. Klatka piersiowa : Sięga łokcia, szeroka i głęboka, nie może być płaska lub płytka, z wyraźnym przedpiersiem, ale mostek nie może być wystający. Żebra dobrze wysklepione, sięgające daleko do tyłu, nie mogą być ani beczkowate ani płaskie. Linia dolna i brzuch : Brzuch wyraźnie podciągnięty, linia dolna ładnie wygięta od mostka ku tyłowi. Suki, nawet po macierzyństwie, nie powinny mieć obwisłego brzucha.

    OGON:

    Sięga stawu skokowego. Osadzony wysoko, gruby u nasady, równomiernie zwężający się ku końcowi. W spokoju wiszący nisko i naturalnie zagięty. Przy pobudzeniu lub w ruchu wzniesiony szablasto, ale nie wyraźnie powyżej grzbietu. Szczotka z dłuższej sierści niepożądana. Ogona zakręcony na końcu, skręcony na bok lub zakręcony wysoce niepożądany.

    KOŃCZYNY

  • KOŃCZYNY PRZEDNIE:
  • WYGLĄD OGÓLNY: dostatecznie kątowane, o mocnym kośćcu i umięśnieniu.

    Łopatka: Dobrze umięśniona, długa, skośnie ustawiona, tworzy z ramieniem kąt 100 – 110 stopni.

    Ramię: Mocne i dobrze umięśnione, przylegające do tułowia, powinno być trochę dłuższe od łopatki.

    Łokcie: Nie są wykręcone na zewnątrz ani do wewnątrz.

    Przedramię: Mocne, umięśnione, oglądane z boku i z przodu zupełnie proste i pionowe.

    Nadgarstek: Mocny, tylko nieznacznie wyróżniający sie z całości kończyny.

    Śródręcze: Mocne, oglądane z przodu – proste, oglądane z boku odrobinę nachylone do przodu.

    Łapa: Zaokrąglona, dobrze wysklepiona, zwarta (kocia). Pazury krótkie, mocne i jak najciemniejsze.

  • KOŃCZYNY TYLNE:
  • WYGLĄD OGÓLNY: Mocno umięśnione, przez co zad i uda są szerokie i zaokrąglone. Mocne, dobrze kątowane kończyny są ustawione równolegle do przednich, gdy patrzeć na nie od tyłu.

    Udo: Długie, szerokie, bardzo dobrze umięśnione.

    Kolano: Mocne, znajduje się niemal dokładnie pod stawem biodrowym.

    Podudzie: Mniej więcej tej samej długości, co udo, dobrze umięśnione.

    Stawy skokowe: Mocne, nie wykręcone na zewnątrz ani do wewnątrz.

    Śródstopie: Krótkie, mocne, niemal pionowe względem podłoża.

    Łapa: Zaokrąglona, dobrze wysklepiona, zwarta (kocia). Pazury krótkie, mocne i jak najciemniejsze.

    CHODY

    Ruch harmonijny, lekki, przestrzenny, trochę sprężysty. Nigdy związany. Kończyny przednie i tylne są w ruchu równoległe, oglądane zarówno z przodu jak i z tyłu. Pełna koordynacja akcji przodu i tyłu, bez inochodu.

    SKÓRA

    Dobrze przylegająca, u psów jednomaścistych mocno pigmentowana, natomiast u arlekinów rozłożenie pigmentu odpowiada zasadniczo rozłożeniu łat.

    SZATA

    SIERŚĆ: Bardzo krótka, gęsta, gładka, przylegająca i lśniąca. Nie może być twarda, matowa lub z podszerstkiem.

    MAŚĆ: Dogi niemieckie hodowane są w trzech kategoriach umaszczeń: żółte i pręgowane, czarne i arlekiny oraz błękitne.

    żółte: od jasno złocistych po ciemno złote. Pożądana czarna maska. Bez białych znaczeń. Niedopuszczalna maść szarawa, z nalotem błękitnym lub przybrudzona.

    pręgowane: maść podstawowa od jasno do ciemno złotej, z czarnymi pręgami jak najbardziej wyraźnymi i równo rozmieszczonymi, przebiegającymi wzdłuż linii żeber. Pożądana czarna maska. Bez białych znaczeń. Pręgi nie mogą być rozmyte..

    arlekiny: (biała z czarnymi, poszarpanymi łatami). Maść podstawowa czysto biała, możliwie bez nakrapiania. Czysto czarne plamy rozrzucone po całym ciele, poszarpane na krawędziach. Plamy szare lub w odcieniu brązowym niepożądane, podobnie jak takie odcienie w czerni. Równie niepożądane błękitne lub szare nakrapianie na bieli. Zdarzają się też tak zwane „szare arlekiny”. Nie są one pożądane, ale nie mogą być dyskwalifikowane.

    czarne: Lśniąco czarne, dopuszczalne białe znaczenia. W tej kategorii mieszczą się psy “płaszczowe”, u których czerń pokrywa cały tułów, a kufa, spód szyi, klatka piersiowa, brzuch, nogi i koniec ogona są białe, a także psy „płytowe”, o rozległych czarnych łatach na białym tle. Czerń nigdy nie może mieć odcieni żółtych, brązowych lub błękitnych.

    błękitne: Czysty kolor stalowo niebieski, dopuszczalne białe znaczenia. Bez odcieni żółtych lub czarniawych.

    WIELKOŚĆ:

    Wysokość w kłębie: Psy co najmniej 80 cm, ale nie więcej niż 90 cm.
    Suki co najmniej 72 cm, ale nie więcej niż 84 cm.

    WADY:

    Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i sprawność psa.

    » Niedostateczny stop;
    » Zawinięta warga (dolna warga wywinięta na siekacze i zaciśnięta między nimi);
    » Nieregularne ustawienie siekaczy, aczkolwiek ma to mniejsze znaczenie, gdy zachowany jest prawidłowy zgryz;
    » Zęby zbyt małe;
    » Zgryz częściowo cęgowy;
    » Oczy wyłupiaste lub zbyt głęboko osadzone;
    » Łopatki luźne lub przeładowane, strome;
    » Luźne łokcie;
    » Nadgarstek wykrzywiony, powiększony lub z kozińcem;
    » Wyraźnie słabe śródręcze, spionowane lub zbyt nachylone;
    » Niedostateczne lub przesadne kątowanie tyłu;
    » Stawy skokowe słabe, powiększone lub z przeprostem;
    » Postawa krowia, zbieżna, wilcze pazury;
    » Łapa długa lub płaska;


    WADY DUŻE:

    » Brak pewności siebie, lękliwość, nerwowość;
    » Głowa jabłkowata;
    » Wyraźne policzki;
    » Obwisłe powieki;
    » Widoczna trzecia powieka;
    » Grzbiet wysklepiony lub zapadnięty;
    » Mocno opadający zad;
    » Ciągły inochód;
    » Ogon uszkodzony, zgrubiały na końcu lub przycięty;


    WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:

    » Agresja lub wyraźna lękliwość;
    » Wyraźnie nienormalna budowa lub zachowanie;
    » Agresja ze strachu;
    » Łatwość prowokacji;
    » Nos czekoladowy lub rozłupany;
    » Przodozgryz;
    » Tyłozgryz;
    » Zgryz cęgowy;
    » Zgryz przemienny;
    » Brak zębów innych niż 2 P1 w żuchwie;
    » Entropium;
    » Ektropium;
    » Macroblepharia (zasłonięcie białkówki przez trzecią powiekę);
    » Oczy porcelanowe lub różnobarwne u psów innych niż arlekin;
    » Zdeformowane kręgi ogonowe;
    » Maść podstawowa srebrzysta lub izabelowata u żółtych i pręgowanych.;
    » Biała strzałka, kołnierz, skarpety i koniec ogona u żółtych, pręgowanych i błękitnych.;
    » Porcelanowe arlekiny (z łatami błękitnymi, pręgowanymi lub żółtymi).;
    » Albinizm;
    » Głuchota;
    » Wzrost poniżej minimum


    N.B.: Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie.
    Najnowsze zmiany oznaczone w tłumaczeniu polskim tłustym drukiem.